Beste Robert, wat leuk dat je meedoet en in gesprek gaat met de Kikker. Het is in deze interview opzet gebruikelijk dat de gast zichzelf voorstelt aan de lezers.
Zou je jezelf willen introduceren: wie is Robert Lesmeister?
Ik ben 35 jaar en geboren en getogen in Amstelveen. Ik woon nog steeds in Amstelveen (Westwijk) samen met mijn vrouw Maaike en mijn 3 zoons Siem van 7 jaar, Tom van 5 jaar en Jip van 1 jaar.
Je was dertien seizoenen als speler onderdeel van de selectie. Daarin was je goed voor 71 doelpunten, waarmee je de 5de positie inneemt op de topscorers lijst aller tijden. Dat zijn indrukwekkende cijfers. Je bent nu voor het tweede seizoen assistent-trainer bij het Eerste. Welke dingen geef je mee aan de huidige spelersgroep?
Ik denk niet dat je mijn rol moet overschatten. Vorig seizoen was ik nog meer speler dan trainer en dit jaar, ook omdat ik elders mijn wedstrijdjes speel, sta ik meer langs de lijn dan in het veld. We hebben voor amateurbegrippen 3 fantastische trainers staan bij de selectie, dus op tactisch gebied hoef ik niet veel toe te voegen. Ik fungeer als klankbord voor met name Edwin en Norbert. Ik probeer richting de spelers meer individueel wat zaken aan te geven en daarnaast ook vooral te luisteren. Wat leeft er bijvoorbeeld in de groep? We hebben veel jonge spelers die vanzelfsprekend vinden dat zij allemaal moeten spelen. Ik probeer wat realiteitszin bij te brengen en ook aan te geven dat zij soms wel wat geduldiger mogen zijn. Clubhoppen daar geloof ik zelf niet echt in. In deze groep zitten heel veel spelers die de komende jaren het gezicht van het vlaggenschip kunnen en wellicht wel moeten zijn. Dat hebben zij uiteindelijk zelf in de hand.
Daarnaast ben je de trainer/coach van de JO8-1, het team waar jouw zoon Siem speelt. Daarmee maak je het voetbal ook mee vanaf de onderlaag; de jeugd heeft immers de toekomst. Wat vind je belangrijk om mee te geven aan deze spelers? En wat is jouw visie op het opleiden van jeugdspelers?
Interessante vraag. Ik zie mezelf overigens niet echt als trainer hoor, maar meer als vader die graag wil helpen. Ik denk niet dat ik mijn visie op het opleiden van jeugd in een paar zinnen kan weergeven. Laten we in ieder geval zorgen dat het echt om de jongens en meisjes draait. Trainers hebben nogal eens de neiging om zichzelf centraal te stellen en daar zijn de spelertjes de dupe van. ‘Ik wissel mijn beste speler toch wat minder, want dan winnen wij de wedstrijd.’ Daar probeer ik in ieder geval niet aan mee te doen. Bij de JO8-1 heb ik veel jongens die het spelen van wedstrijden best spannend vonden. In de 1e competitiefase heb ik geprobeerd duidelijk te maken hoe wij willen spelen en hen vooral veel vertrouwen te geven. Je ziet de jongens met de week groeien. Na die 1e fase heb ik alle jongens een aantal vragen gesteld. Tijdens die vragen hebben zij allemaal hun lievelingspositie aangegeven en mochten zij ook een positie kiezen waar zij liever niet speelden. In de 2e fase heb ik de jongens beloofd dat zij elke wedstrijd in ieder geval een gedeelte op hun lievelingspositie staan. Betekent dat het team minder zal renderen dan in fase 1? Ja op de korte termijn wel, maar op de langere termijn pluk je daar zeker de vruchten van. Zelfs op deze leeftijd denken de jongens al over veel dingen na en ik geloof dat als je hun mee laat denken de ontwikkeling alleen maar sneller zal gaan. Ik leer als trainer/mens nog wel meer van de jongens, dan de jongens van mij. Mijn geluksmoment van het seizoen tot dusver heeft ook helemaal niets te maken met een goal of een mooie passeeractie, maar met het vergroten van het zelfvertrouwen van een speler. Mijn bijdrage was minimaal hoor, wellicht maar 1%. Nou ik kan je vertellen dat die ene procent mij heel veel voldoening en kippenvel heeft bezorgd.
Toen je zeven jaar oud was, werd je lid van Amstelveen Heemraad. Dat is nu al 28 jaar. In jouw reis van jeugdspeler, jeugdtrainer en naar vaste waarde in het eerste elftal heb je de nodige herinneringen opgedaan. Wat zijn jouw mooiste herinneringen in die 28 jaar tijd?
De tijd gaat snel. Mijn complete tijd als jeugdspeler was geweldig. Ik heb altijd in de lagere teams gespeeld met mijn vader als leider. Lekker in mijn comfort zone met mijn vriendjes samen voetballen. Vanaf de A-junioren heb ik dat losgelaten en ben ik voor de hoogste teams gegaan. Bij het 1e heb ik ontzettend veel meegemaakt. Uiteindelijk onthoudt niemand een specifieke wedstrijd en blijven vooral de zaken buiten het voetbal het mooiste wat er is. Gekke dingen in de kleedkamer, trainingskampen, uitgaan etc. Ik speel nu nog steeds met heel veel jongens samen bij Sporting Martinus en daar hebben we het nog steeds over verhalen van jaren terug. Jaren samen spelen met een leuke groep spelers is in mijn ogen veel waardevoller dan elders een klasse hoger spelen. Dat neemt niet weg dat ik altijd heel fanatiek was en eigenlijk nog steeds ben.
Zijn er nog taken of functies die je ambieert binnen onze vereniging?
Hahaha, nee niet echt eigenlijk. Ik ben wel een paar keer benaderd voor diverse functies, maar ik ben druk genoeg buiten het voetbal om en ben al blij met de tijd die ik nu in het voetbal kan stoppen.
Je bent niet alleen assistent-coach en jeugdtrainer, maar je bent ook nog voetbalvader van jouw zoontje Tom die bij de Mini-Pupillen speelt. Naast al dat voetbal heb je ook een druk privéleven. Kun je de lezers vertellen wat jou allemaal bezighoudt in het dagelijks leven?
Allereerst mijn gezin natuurlijk. Dat staat op nummer 1. Ik ben daarnaast commercieel directeur van Squiby Foods. Mijn vader is dit bedrijf bijna 30 jaar geleden begonnen en mijn broers en ik zitten nu ook in de business. Wij exporteren met name Europese voedingsmiddelen naar landen buiten Europa. De kern van onze business ligt in het Midden Oosten. Ik reis dan ook regelmatig, zowel binnen als buiten Europa. Verder voetbal ik dus sinds dit seizoen bij Sporting Martinus in de zaterdag 3 en probeer ik regelmatig te padellen. Al schiet dat laatste er door de drukte wel eens bij in. Ik ga ook regelmatig naar Ajax, maar daar worden we de laatste tijd ook niet bepaald verwend.
Hoe spendeer jij een vrije dag het liefst?
Het liefste spendeer ik de dag met mijn gezin. Ik vind het heel leuk om de jongens te zien doen wat zij leuk vinden. Dat kan op het voetbalveld, maar dat kan ook binnen samen gezellig een spelletje doen zijn. Zelf sporten vind ik heerlijk. Uiteten gaan met mijn vrouw en/of vrienden of gewoon ergens een drankje doen is ook altijd leuk. Het hoeft echt niet iets groots te zijn, maar gewoon gezellig samen zijn met mensen die dichtbij mij/ons staan.
Bij wie zou de Kikker nog echt eens moeten langsgaan? En wat zou je van diegene willen weten?
Misschien een mooie gelegenheid om de nieuwe voorzitter aan het woord te laten? Henk Hoeksema. Ik heb met Henk samengespeeld in het 1e en ken hem al jaren. Hij is nu ook actief als trainer van zijn zoontje, dus toen ben ik hem weer tegengekomen. Ik ben heel benieuwd wat hij wil bewerkstelligen als voorzitter. Om toch een link te maken naar het keepen. Waar zullen wij de hand van Henk terugzien?
Zijn er nog andere dingen die je kwijt wil?
Ik denk dat Amstelveen als voetbalclub nog wel meer voor zijn senioren kan betekenen. Dan heb ik het niet eens over de selectie, maar vooral over de overige senioren. Dit zijn vaak clubjongens en die lopen hier al jaren rond. Wat kan je als club bieden om deze teams te behouden en zelfs eventueel nieuwe teams aan te trekken? Ik denk dat daar veel winst valt te behalen.