Beste Dik. Wat leuk dat jij met De Kikker in gesprek wil gaan. Ik zou je kunnen aankondigen aan de lezers, maar niemand kan dit beter dan jijzelf.
Introduceer jezelf eens: wie is Dik van Leeuwen?
Ik ben 58 jaar, opgegroeid in het kaasdorp Bodegraven en woon al bijna 30 jaar in Amstelveen. Ik ben getrouwd en woon samen met Mireille en ben vader van drie inmiddels volwassen kinderen waarvan mijn twee dochters hockeyen bij de buurvereniging Myra en mijn zoon voetbalt nu, na ongeveer 20 jaar AmstelveenHeemraad, bij DVVA in Amsterdam.
In het interview dat ik had met Hans van Beek gaf hij aan dat ik écht eens langs moest gaan bij jou. En hij wil het volgende van je weten: ‘‘Hoe lang ben jij al betrokken c.q. lid van de vereniging?’’
Ik ben inmiddels ongeveer 37 jaar lid van AmstelveenHeemraad. Ik heb tot mijn 21ste gevoetbald in de selectie van Rohda’76 uit Bodegraven. Ik heb bij AmstelveenHeemraad een jaar of 7 in de selectie gespeeld wisselend in het eerste en tweede. Ik moest helaas op mijn 28ste al stoppen met voetballen vanwege een blessure. Binnen onze club heb ik diverse functies bekleed waaronder een bestuursfunctie, teammanager van het team van mijn zoon en het tweede elftal, trainer/coach van de JO15 en laatste jaren de trainer/coördinator van de Mini-pupillen en van de JO7/JO8. Hans kan wel nazoeken in zijn fotoarchief hoe lang, maar ik denk al bijna een jaar of 11, 12.
Alle nieuwe, jonge jeugdleden groeien een beetje met jou op. Je bent al enkele jaren de coördinator bij de Mini-Pupillen, de O7 en O8. Wat vind je het leukste aan deze doelgroep?
Ik word altijd blij van die gastjes. Die leeftijdscategorie zijn de kinderen nog onbevangen en allemaal zijn ze verschillend; verlegen, bijdehand, stoer of bescheiden. Spelenderwijs proberen we die kinderen de voetbalbeginselen bij de brengen en je ziet die kids gedurende het jaar enorme sprongen maken in voetbal- en mentale ontwikkeling.
Je hebt zelf ook gevoetbald bij Amstelveen Heemraad en hebt deel uitgemaakt van succesvolle teams in het Eerste en Tweede. Zijn er ontwikkelingen of gebeurtenissen van toen die je nog steeds zijn bijgebleven?
Wat het meest is bijgebleven is de vriendschappen en saamhorigheid die je opbouwt. We hadden toen ook in de selectie een groep jongens die ik nog steeds regelmatig zie, binnen en buiten de club. Die verbinding en vriendschappen voor het leven is denk ik het belangrijkste, ongeacht het niveau. Als ik kijk naar mijn kinderen, is daar ook weinig in veranderd.
Er zijn dus veel mensen die jou (her)kennen en weten wat je doet binnen de vereniging. Zou je de lezer mee kunnen nemen in wat jou bezighoudt in het dagelijks leven?
Sommige mensen denken dat ik de activiteiten voor de club mijn werk is. Dat is echter niet het geval. In mijn dagelijkse leven werk ik bij Canon, dat grote witte gebouw aan het einde van de Beneluxbaan. Ik coördineer en begeleid daar automatiseringsprojecten voor de Canonvestigingen in Europa.
De Kikker is zelf met enige regelmaat te vinden op het sportpark. We komen elkaar vaak tegen en dan wordt de grap gemaakt dat we hier allebei wonen. Dat is natuurlijk niet zo, maar het geeft wel aan dat je veel tijd investeert in de vereniging. Waaraan besteed jij graag je vrije tijd als je niet op het voetbalveld staat?
Ja, inderdaad ik heb sommige kinderen verteld dat ik echt daar woon, daarboven met dat mooie terras.
Ik doe zelf aan survivalrunning; een sport met fysieke uitdagingen op het gebied van hardlopen en het overwinnen van hindernissen waar techniek, kracht en doorzettingsvermogen belangrijk zijn. Ik train twee keer per week bij een club genaamd Hang On en loop regelmatig een survivalrun wedstrijd. Tijdens een survivalrun leg je een grotendeels onverhard parcours hardlopend af. Over en door paden, sloten, bossen, weilanden. Onderweg kom je allerlei opgebouwde hindernissen tegen. Ik nodig je hierbij uit om mee te doen met onze eigen survivalrunwedstrijd eind november. Wel even trainen op de technieken want zonder klimtechnieken gaat het je waarschijnlijk niet lukken. Daarnaast kun je me in de winter wekelijks op de ijsbaan vinden. Ook wil ik nog wel eens hardlopen en de racefiets of mountainbike pakken.
Je bent al heel lang lid van de vereniging, eerst als speler en al vele jaren als trouwe vrijwilliger. Daarvoor ben je in 2018 benoemd tot Lid van Verdienste. Dat heb je meer dan verdiend! Je weet als geen ander welke ontwikkelingen er gaande zijn binnen de vereniging. Welke uitdagingen zie jij de komende jaren voor je voor Amstelveen Heemraad?
Een club moet altijd een gezonde ambitie hebben en beter en hoger willen spelen. Met zijn allen moeten een kwaliteitstandaard neerzetten, vanaf de minipupillen tot aan de O19 en ernaar moeten streven de lat ieder jaar een stukje hoger te leggen.
De grootste uitdaging ligt denk ik bij het opleiden en begeleiden van goede jeugdtrainers; het liefst met (jeugd)spelers vanuit eigen gelederen. Het trainen en begeleiden van die jongens en meiden is fantastisch leuke ervaring die je ook in de rest van je leven en je carrière van pas kan komen. Ik wil dan ook een oproep doen aan alle jeugdspelers van 13/14 jaar en ouder maar ook ouders broers en zussen om zich aan te melden als jeugdtrainer. We zorgen voor een goede begeleiding en we kunnen vanaf dit jaar de jeugdleden ook een vergoeding geven.
Is er nog iets anders dat je wil delen?
Het is belangrijk te realiseren dat er alleen kan worden gevoetbald dankzij een grote groep van vrijwilligers. Ik denk dat er rond een zaterdag al meer dan 100 vrijwilligers actief zijn om iedereen te kunnen laten voetballen. Het is fijn om te zien hoeveel mensen dat met volle overgave doen en zich in willen zetten voor onze club. Ik merk dat het geweldig is om onderdeel te zijn van deze community en dat het zo mogelijk is om met z’n allen iets moois neer te zetten. Dat maakt mij trots.