Oké, 1 voetbalwedstrijd had ik live in het stadion gezien. Maar die telde eigenlijk niet, want dat was een of andere vriendschappelijke wedstrijd voor een goed doel. Voetbal was gewoon zo’n jongensding, waar ik de lol niet van snapte.
Toen werd ik in 2004 mama. Na 1 dochter volgden er 3 zoons. Zoons waarvan hun eerste woordje blijkbaar bal moest zijn.
Fanatiek heb ik ze geprobeerd op, in mijn ogen, leuke sporten te krijgen. Ik sjeesde ze van atletiek naar tennis, proefles judo. Tevergeefs. Voetbal! Dat moest het zijn.
De man naast mij vond dat natuurlijk fantastisch en zag z’n zoons al op het veld, dus vooruit, met de strikte voorwaarde dat het een mannending was en bleef, en hij dus de training en wedstrijden op zich nam, stuurde ik een mail naar de voetbalclub.
Ik weet niet hoe het is gebeurd maar op de een of andere manier heb ik vanaf het begin geen wedstrijd gemist. Bracht ik toch de jongens naar training (want eigelijk was het best leuk om naar te kijken). Ging ik zaterdag naar de eurokikkers.
En daar ergens tussen is er dus iets van clubliefde ontstaan.
Waarschijnlijk omdat ik een stralend kind had, die vriendjes kreeg en door zijn leuke trainer een gelukkig kind werd? Of door Bas die altijd even kwam vragen hoe de wedstrijd was verlopen? De prachtige wedstrijdfoto’s die door Hans werden gemaakt?
Toen kwam er een vacature. Ik weet nog dat ik hem voorbij zag komen.
Helpen bij de kleding. Eigenlijk durfde ik niet te reageren. Ik kende boven de F-jes verder niemand op de club en wist niets van voetbal en voetbalzaken af. Ze zouden zeker niets aan mij hebben. Een tweede oproep volgde. Ik was verbaasd, ik dacht dat mensen in de rij zouden staan voor dit leuke werk. Dus trok ik de stoute schoenen aan en reageerde. “ ik weet niets van voetbal af, maar als ik ergens iets kan betekenen….”
Zo startte een periode van 5,5 jaar. Een periode dat ik veel mensen op de club heb leren kennen. Clubkousen verkocht. Teamtassen voorbereidde. Lol heb gehad. Het af en toe heel druk heb gehad. Mooie samenwerkingen heb opgebouwd. Gewoon een beetje extra familie heb gekregen.
En ik ja die moeder die dus niets van voetbal wilde weten, kijkt dus tegenwoordig zelfs voetbal op tv mee… En laten we niet overdrijven; echt verstand heb ik er nog steeds niet van. Dus als de oproep om te vlaggen komt in de app, ben ik stiekem blij dat ik me achter de kledingrol kan verschuilen….
In de vacature van begin 2016 stond: na 5 jaar kleding stoppen Judith en Jorinde.
Nu is deze tijd voor mij ook vol en gun ik een ander deze superleuke rol!
Het allermooiste is als het wordt overgenomen door 4 mensen, zodat de taken verdeeld kunnen worden. Ik ben niet weg bij de club, dus bij vragen of onduidelijkheden kun je altijd om hulp vragen.
De enige vraag is eigenlijk, vind je het leuk betrokken te zijn bij je kinderen?
Dan is deze ontstane vacature echt iets voor jou!! Een simpele klus waarbij je dus niet precies alles over voetbal hoef te weten….
En beloofd. Als er 4 mensen reageren, ga ik naar de volgende stap en zal ik leren vlaggen!
PS. Twijfel je of je wel tijd genoeg hebt, of heb je andere twijfels, bel of app me even, we komen er vast uit! Mijn telefoonnummer is 06-29257587
Mocht je geïnteresseerd zijn om onderdeel uit te maken van het nieuwe team van de kledingcommissie? Meld je dan aan bij Eveline of doe dit bij Danny via secretaris@amstelveenheemraad.nl.